Larangan Mengamalkan Ajaran Yang Menyalahi Pegangan Ahli Sunnah Wal Jamaah
Mesyuarat Jawatankuasa Perundingan Hukum Syarak Wilayah-Wilayah Persekutuan Kali Ke-90 yang bersidang pada 25 Mac 2015 telah membincangkan perkara berkenaan dengan Larangan Mengamalkan Ajaran yang Menyalahi Pegangan Ahli Sunnah Wal Jamaah. Alhamdulillah, fatwanya adalah seperti yang berikut:
1. Ciri-ciri ajaran yang menyalahi pegangan Ahli Sunnah Wal Jamaah adalah seperti yang berikut:
(a) Dari segi akidah
(i) Mendakwa diri atau orang lain sebagai tuhan;
(ii) Mendakwa bahawa Allah SWT bersifat selain apa-apa sifat yang selayaknya bagi Allah SWT sebagaimana yang terdapat dalam al-Quran dan hadis;
(iii) Mendakwa bahawa mana-mana makhluk berkuasa memberi kemudaratan dan manfaat tanpa kuasa Allah SWT;
(iv) Berpegang kepada konsep manusia bersatu dengan Allah SWT;
(v) Mendakwa diri atau orang lain menerima wahyu;
(vi) Mendakwa orang lain tidak mati (ghaib) dan akan muncul semula;
(vii) Mendakwa diri atau orang lain mengetahui perkara ghaib;
(viii) Mendakwa diri atau orang lain mengetahui bila kemunculan Imam Mahdi dan hari kiamat;
(ix) Mendakwa diri atau orang lain mengetahui nasib seseorang;
(x) Mendakwa diri atau orang lain mengetahui bahawa huruf pada kalimah tertentu dalam al-Quran mempunyai maksud tertentu;
(xi) Mendakwa diri atau orang lain mampu berinteraksi dengan orang mati, jin, syaitan atau malaikat secara langsung;
(xii) Mendakwa diri atau orang lain mampu memindahkan atau menangguhkan bala atau ajal;
(xiii) Mendakwa diri atau orang lain mampu berkomunikasi dengan Allah SWT;
(xiv) Mendakwa diri atau orang lain mampu menangguhkan hari kiamat;
(xv) Mendakwa diri atau orang lain mampu melihat Allah SWT dalam keadaan sedar (yaqazah) di dunia;
(xvi) Mendakwa diri atau orang lain mampu melihat Rasulullah SAW dalam keadaan sedar (yaqazah);
(xvii) Mendakwa diri atau orang lain mampu memindahkan kekuatan luar biasa kepada seseorang;
(xviii) Mendakwa diri atau orang lain layak mengesahkan keislaman, menentukan jaminan keampunan Allah SWT dan kesudahan neraka atau syurga bagi seseorang;
(xix) Mendakwa diri atau orang lain akan ditimpa bala sekiranya mendedahkan isi ajaran kepada umum;
(xx) Mendakwa bahawa roh orang mati mampu menjelma ke dalam jasad orang hidup;
(xxi) Mendakwa bahawa roh orang mati mampu memberikan pertolongan apabila diseru (kebiasaannya berlaku di tanah perkuburan yang dipercayai mempunyai keramat);
(xxii) Mendakwa bahawa wujudnya nabi atau wahyu selepas Rasulullah SAW;
(xxiii) Mendakwa diri atau orang lain memikul tugas nabi atau rasul;
(xxiv) Mendakwa diri atau orang lain sebagai nabi atau rasul;
(xxv) Mendakwa diri atau orang lain sebagai wakil nabi atau rasul untuk memberikan syafaat;
(xxvi) Mendakwa diri atau orang lain sebagai Imam Mahdi;
(xxvii) Mendakwa diri atau orang lain sebagai jelmaan sahabat Rasulullah SAW atau syeikh tertentu;
(xxviii) Mendakwa diri atau orang lain sebagai insan maksum;
(xxix) Mendakwa diri atau orang lain mendapat nur secara khusus dan langsung daripada Allah SWT atau rasul;
(xxx) Mendakwa diri atau orang lain memiliki kunci syurga;
(xxxi) Mendakwa diri atau orang lain memiliki mukjizat;
(xxxii) Mendakwa diri atau orang lain berupaya memberikan pertolongan secara ghaib (ma`unah);
(xxxiii) Mendakwa bahawa dosa dapat ditebus dengan wang;
(xxxiv) Mendakwa bahawa nikmat kubur atau azab kubur dan peristiwa selepas mati tidak wujud;
(xxxv) Mendakwa diri atau orang lain tidak perlu melaksanakan sebarang amal kebaikan kerana dosa dan pahala, dan kesudahan neraka dan syurga telah ditentukan oleh Allah SWT sejak azali;
(xxxvi) Mendakwa bahawa semua yang lahir daripada diri adalah benar datang daripada Allah SWT, tidak perlu dipersoalkan dan wajib dituruti;
(xxxvii) Mendakwa bahawa semua manusia di dunia ini mukmin (dengan hujah, naluri asal manusia mengakui wujudnya tuhan) dan kesudahan syurga bagi setiap manusia;
(xxxviii) Mendakwa bahawa semua agama adalah sama (pluralisme agama);
(xxxix) Mendakwa bahawa Ahlul Bait atau sahabat Rasulullah SAW yang tertentu sebagai kafir dan wajib dimusuhi;
(xl) Menghina apa-apa ajaran yang bertepatan dengan al-Quran, as-Sunnah dan ijmak ulama; atau
(xli) Menghina al-Quran dan as-Sunnah melalui perkataan atau perbuatan atau apa-apa cara yang boleh membawa penghinaan kepada al-Quran dan as-Sunnah.
(b) Dari segi Syariah?
(i) Menghalalkan sesuatu yang diharamkan dalam syariat Islam;
(ii) Mendakwa bahawa adalah harus melakukan perkara haram, asalkan bertujuan mulia;
(iii) Mendakwa bahawa solat atau apa-apa amalan yang disyariatkan memadai dilakukan dengan niat;
(iv) Mendakwa bahawa solat fardu secara berjemaah bukan sebahagian daripada syariat Islam;
(v) Mendakwa bahawa arah kiblat solat boleh juga dihadapkan ke arah selain Kaabah;
(vi) Mendakwa bahawa fardu haji boleh juga ditunaikan di tempat selain Mekah;
(vii) Mendakwa diri atau orang lain telah mencapai hakikat (kesempurnaan insan) dan tidak memerlukan sebarang syariat;
(viii) Mendakwa bahawa tarekat yang diamalkan sebagai jaminan kepada keredaan Allah SWT, padahal terdapat unsur yang meragukan atau jelas menyalahi syariat;
(ix) Mendakwa bahawa as-Sunnah bukan sebahagian daripada sumber syariat Islam;
(x) Menolak sebarang tafsiran ayat al-Quran atau teks hadis yang telah diijmak oleh para ulama muktabar;
(xi) Mendakwa bahawa bermazhab adalah bidaah dan merendah-rendahkan mana-mana orang yang beramal mengikut mazhab;
(xii) Mendakwa bahawa semua amalan yang dianggap bidaah itu amalan sesat dan pelakunya ahli neraka;
(xiii) Menghalalkan nikah adik-beradik (mahram);
(xiv) Mengharamkan perkahwinan dengan anggota kumpulan ajaran yang lain;
(xv) Mengharamkan perkahwinan dengan bekas isteri guru kumpulan ajaran;
(xvi) Menghalalkan kahwin secara kontrak (mutaah);
(xvii) Menghalalkan nikah batin atau ghaib (tanpa wali dan saksi);
(xviii) Mengharamkan perkahwinan dengan wanita yang diminati oleh guru kumpulan ajaran;
(xix) Menghalalkan seks tanpa nikah;
(xx) Mendakwa bahawa penyakit hanya akan sembuh dengan melakukan persetubuhan atau apa-apa perlakuan ke arah persetubuhan;
(xxi) Mendakwa bahawa guru kumpulan ajaran berhak ke atas maruah diri (kebiasaannya berlaku kepada anggota kumpulan wanita), keluarga dan harta;
(xxii) Mendakwa bahawa khalwat atau suluk sebagai jalan untuk mendekatkan diri kepada Allah SWT atau jaminan mendapatkan keredaan-Nya walaupun terpaksa mengabaikan amalan fardu (sebagai contoh, khalwat atau suluk tanpa solat fardu dan solat Jumaat);
(xxiii) Mendakwa bahawa fardu haji hanya sah ditunaikan selepas berkhalwat atau suluk di tempat tertentu sebelum menunaikan fardu haji;
(xxiv) Mendakwa bahawa wajib berpura-pura terhadap sesama orang Islam dengan tujuan menyembunyikan ajaran atau mazhab yang bertentangan dengan ajaran Islam;
(xxv) Mendakwa bahawa baiah terhadap pemimpin kumpulan ajaran lebih utama, walaupun terpaksa melanggar ketetapan Syarak;
(xxvi) Mendakwa bahawa Allah SWT hanya menilai kebersihan batin;
(xxvii) Mendakwa bahawa tidak perlu mengikut syariat sekiranya tasawuf telah sempurna; atau
(xxviii) Mendakwa diri atau orang lain sebagai Ahlul Bait dengan alasan supaya diri atau orang lain itu diberi penghormatan, kedudukan atau apa-apa kepentingan peribadi yang lain.
2. Mana-mana orang hendaklah menjauhi ajaran sebagaimana yang dinyatakan dalam perenggan 1 dan dilarang daripada berpegang pada, mempercayai dan mengamalkannya. Mana-mana orang yang berpegang pada, mempercayai atau mengamalkan ajaran sebagaimana yang dinyatakan dalam perenggan 1 hendaklah bertaubat.
3. Mana-mana orang adalah dilarang daripada menyebarkan, mengedarkan, menggantungkan atau menerbitkan apa-apa poster, buku, risalah, majalah atau apa-apa bahan bacaan lain sama ada dicetak, ditaip, ditulis tangan atau dikeluarkan dalam apa-apa jua bentuk keluaran atau ulangannya, termasuklah audio visual, filem, rakaman, laman sesawang atau media cetak atau elektronik yang mengandungi ciri-ciri ajaran sebagaimana yang dinyatakan dalam perenggan 1.
4. Mana-mana orang adalah dilarang daripada bersubahat dalam melakukan mana-mana perkara yang dilarang dalam perenggan 2 dan 3.